بسم الله الرحمن الرحیم
تا حالا شده در مورد ساده ترین مسائلی که به طور روزمره با آن مواجه هستید، کمی عمیق فکر کنید؟
مثلا ماشین سواری
تا به حال شده کمی فکر کنید که واقعا تفاوت کسی که روی صندلی راننده می نشیند با افرادی که صندلی عقب می نشینند در چیست؟!
همین مسئله ساده را می توان به راحتی موضوع فکر قرار داد و شاید دهها تفاوت را لیست کرد. مسئله وقتی جالب تر می شود که بخواهی همین نکته ساده را ربط به واقعی ترین امور زندگی بدهی. بعضی ها در زندگی روی صندلی راننده نشسته اند و بعضی هم بر صندلی عقب جای گرفته اند. گروه اول جهت دهی و فرمان زندگی در دست خودشان است و هدفمند و با آگاهی حرکت می کنند و برای هر اتفاقی در هر لحظه، آماده واکنش مناسب هستند و حتی فراز و نشیب ها و پیچ و واپیچ ها نیز می تواند برای آنها جذاب و دلنشین باشد. مثل یک راننده فرمول یک. اینها معمولا انسان هائی با نشاط، موفق، پر انگیزه، تاثیر گذار، مفید و محبوبی هستند که از زندگیشان به اندازه یک مسابقه رالی لذت می برند.
ولی بعضی روی صندلی عقب نشسته اند، هیچ اراده و اختیاری از خود بجز جیغ زدن، ناله کردن، التماس نمودن، آیه یاس خواندن و ... ندارند. هر لحظه باید منتظر یک رویداد غیر منتظره ای باشند که خودشان نقشی در مدیریت آن ندارند، چرا که فرمان ماشین در دست دیگران است (به جای دیگران بهتر است بخوانید رسانه ها، مد، سوپر استارها و ... ).
دریغ از یک اراده مثبت و یا یک انتخاب و اختیار واقعی. هر کجا همه رفتند اینها هم به دنبال آنها خواهند بود حتی اگر غلط باشد و هیچ گاه از خود نمیپرسند، به کجا چنین شتابان؟!!
ای کاش همان طور که در بحث رانندگی بعضی از رفتارها جریمه دارد، برای نشستن روی صندلی عقب زندگی هم جریمه ای مشخص می شد !!!
آیا تا کنون به جریمه ای که هستی برای این افراد تعیین نموده است فکر کرده اید؟ مواردی مثل: روزمرگی، افسردگی، بی انگیزه بودن، احساس پوچی، حس حقارت، بی معنا بودن و ... .
پس لطفا روی صندلی عقب ننشینید!
به بیان طلبگی آن : نشستن روی صندلی عقب حرام است!!!
حجت الاسلام داستانپور